Fransen zijn goed in de mooie dingen van het leven; ze genieten van de dag, houden van lekker uitgebreid eten, zowel lunch als diner en ze maken goede wijn en drinken dit zelfs dagelijks op. Ze proosten dan uitgebreid op het leven, maar nooit op hun werk. Ze proosten ook nooit op de baas, tenzij die ook aan tafel zit. Maar Fransen blinken vooral uit in staken. Of ze gebruiken waar mogelijk een werkethos dat hiertegen aan ‘schurkt’. Er wordt zo vaak gestaakt; voor betere arbeidsomstandigheden, schonere lucht in de schoolbus banden, meer salaris, minder regen, betere tv- programma’s en ga zo maar door. Niet dat het helpt; gesteund door de machtige vakbonden is een dagje staken altijd goed voor een lange lunch en een leuke wandeling door de stad met je collega’s.
CAO uit 1909
Toch, de langdurige staking bij de Franse Spoorwegen gaat zelfs voor de notoire Fransman te ver. Ruim 60% vindt dat President Macron zijn poot stijf moet houden, al heeft hij deze week al heel veel toegegeven met het aanbod om 35 miljard schuld van de SNCF over te nemen. Dan blijft er nog 11 miljard schuld over, waar de SNCF dan zelf voor moeten reorganiseren. Maar daar zit ‘m nu net de crux; de werknemers houden vast aan de eigen CAO uit 1909 waarin staat dat alle spoorwegwerkers op hun 55e met pensioen gaan en over hun uitkering ook nog eens minder belasting hoeven te betalen. Deze CAO komt uit de tijd dat er nog met kolen werd geschept en de rails met de hand werden gebogen en vastgetimmerd. Iedere werknemer (zo’n 150.000) heeft deze rechten en logisch dat ze als een dolle staken om dit arbeidsrecht vast te houden. Voorlopig zijn de reizigers de sigaar; tot eind juni wordt er iedere twee dagen van de 5 gestaakt.
Klapsigaar
Een heel andere sigaar, maar dan uit eigen doos zijn de statistieken over het roken in Frankrijk. Volgens het ministerie van Volksgezondheid zijn maar liefst 1 miljoen mensen minder gaan roken. Bravo, roept nu iedereen en bij het Ministerie klapt men elkaar op de schouders over zoveel goed werk en voorlichting. Echter, de verkoopcijfers van de elektrische sigaret stijgen gestaag en 94% van de e-cigarette gebruikers zijn ex-rokers. Ik blijf het trouwens een triest gezicht vinden; dat lurken aan zo’n glazen vaasje. Mensen kijken er ook nooit blij bij; is u dat opgevallen? Roken is een serieuze zaak geworden, zeker als je weet dat die elektrische sigaretten spontaan kunnen ontploffen.
Permis étranger
Waar veel mensen op dit mensen ontploffen is bij het op 11 september 2017 (wie kiest die datum uit?) geopende Franse bureau voor Rijbewijzen in Nantes, de CERT. Om geld te besparen heeft de Franse regering in al haar wijsheid besloten om het vernieuwen van het rijbewijs voortaan centraal te organiseren. In no-time kregen de ambtenaren in Nantes die rustig in hun dagelijkse werkoverleg zaten, maandelijks 22.000 rijbewijs aanvragen te verwerken, 90.000 telefoontjes per dag en 1 mail per minuut. Hahahaha, ik zie het helemaal gebeuren; iedereen in de stress en wie het geluk heeft om contact per telefoon te krijgen, wordt door de dienstdoende ambtenaar vierkant uitgescholden. De chaos wordt inmiddels door de Préfecture van Nantes erkent en het bureau krijgt tijdelijk hulp van de Préfecture van Loire-Atlantique. De aanvragen voor het vernieuwen of omzetten van een buitenlands paspoort duurt extra lang; het is officieus maar de buitenlanders liggen onder op de stapel.
Tom Poes, verzin een list
U kunt hier als Nederlander of Belg eigenlijk maar 1 ding op verzinnen; teruggaan naar eigen land! Want u bent gewoon tijdelijk verward. Een psychose hebben als gevolg van het Franse bureaucratische systeem is ook heel geloofwaardig. U schrijft zich tijdelijk in bij een vriend of vriendin in uw geboorteplaats en vernieuwt ‘stante pede’ uw rijbewijs dat binnen 5 dagen op uw tijdelijke deurmat ligt. Daarna schrijft u zich weer uit, met een verward verhaal. De welkomstbrieven van de Belastingdienst stuurt u retour met een verklaring dat het niet is wat het lijkt. Het is niet mijn intentie om dit ook écht te doen en u tot frauderen aan te zetten; het is slechts een theoretische oplossing voor een concreet probleem binnen de EU.
Italiaanse partizanen
En dat brengt mij toch even bij ons buurland Italië waar de nieuwe regering gekozen met een absolute meerderheid een andere koers is gaan varen. Strengere toelating en een lagere uitkering voor migranten, hogere uitkering voor de arme Italianen en kritisch kijken naar de EU regelgeving. Italie wordt als het ware weer terug veroverd uit handen van de EU. Het worden spannende tijden in Italie; ik geloof niet in toeval dat juist daarom en nu het lied ‘Bella Ciao, Bella Ciao’ over de Italiaanse Partizaanse vriijheidsstrijders hier momenteel hoog in de hitlijsten staat.
Het succes van de Netflix serie Casa del Papel (met de cast als gast tijdens het aanstaande Monaco TV festival) is in Frankrijk trouwens ongekend groot; het verhaal over zo’n slimme geldroof is natuurlijk koren op de molen van de ontevreden burger. Wie vindt het niet leuk als de overheid eindelijk eens een hak wordt gezet? Helaas staat diezelfde overheid met haar hakken in het zand van uw favoriete strand. Juan les Pins is deze zomer verloren qua strandrestaurants; er komen voorlopig geen nieuwe vergunningen omdat het hoger beroep – zoals het zich laat aan zien – pas na de zomer kan worden behandeld. Blijkbaar smaakt de bezetting van privéstranden bij de overheid naar meer; ook bij Cap d’Ail werden de strandtenten op ons favoriete ‘geheime’ la Mala strandje ontruimd.
De reden voor al deze ongezelligheid is dat zoveel mogelijk strand open moet zijn voor gewoon publiek, dus gratis. Dat gehang op dikke matrasjes door de hardwerkende klasse moet maar eens zijn afgelopen, vindt de Franse overheid. Als socialist heeft men liever minder inkomsten en meer publiek strand te onderhouden terwijl de toeristen en de levensgenietende locals voor een dagje loungen aan zee straks allemaal uitwijken naar….Italië! Gelukkig is het maar een half uurtje autorijden vanaf de Côte d’Azur. En zo biedt de EU voor ieder wat wils; vooralsnog kunt u het flesje rosé in Italië met de euro blijven betalen.
About The Author
