Aan de Côte d’Azur lijkt het soms of het wereldleed aan de deuren voorbijgaat; er is immers genoeg lokaal geharrewar om ons druk over te maken. Zoals voor de bewoners rondom de oude haven in Nice. Zij dachten op de eerste rang te zitten met altijd levendige haven activiteiten voor de deur of balkon waarbij het ene miljoenenjacht het andere jacht aflost. Altijd leuk om naar te kijken terwijl hongerige meeuwen een duik nemen naar je ontbijt of krijsend je balkon volpoepen. Vooraan in de haven liggen de grotere schepen, de ferries die naar Corsica gaan. De opvallende gele boten van Corsica Ferries hebben waarschijnlijk vanwege de crisis geen doorsmeerbeurtje gehad; er komt sinds enkele weken een stinkende oliewalm uit de schoorstenen en natuurlijk is er meteen een petitie getekend door de lokale Napoleons. De directie van de commerciële veerdienst is niet onder de indruk en wuift kuchend alle bezwaren weg: ‘Het valt best mee, moet u kijken als we echt volgas geven. En daarbij, het is nog binnen de wettelijke norm, uche uche.” De normen voor de werkloosheid zijn in ieder geval weer bijgesteld; dankzij het beleid, of eigenlijk geen beleid van president François Hollande steeg de werkloosheid aan de Côte d’Azur met 1%. Dat brengt het werkloosheidspercentage op 7,5%, zo’n kleine 70.000 mensen. Best veel als je bedenkt dat er alleen al in juli zo’n 1.7 miljoen toeristen de Franse Riviera hebben bezocht, op zoek naar vertier en service. Toch een gat in de markt: service is iets wat je sporadisch tegenkomt en waar juist toeristen graag voor betalen. Zolang de Côte d’Azur in allerlei polls laag blijft scoren als het gaat om vriendelijkheid en service is er nog voldoende werk aan de winkel. Het is ook een beetje eigen schuld, dikke bult verhaal; zolang Fransen geen andere talen willen spreken, blijven ze afhankelijk van Franse bedrijven en die houden helemaal niet van personeel. En het personeel houdt niet van werken en al helemaal niet van de baas. Wie gelukkig wel van elkaar houden zijn onze buren; Brad Pitt en Angelina Jolie. Ondanks alle geruchten dat ze uit elkaar zijn of gaan, is het wijn producerende acteersetje deze week stilletjes getrouwd in het bijzijn van al hun kinderen en wat goede vrienden. Stijlvol zoals het hoort; geen Hollywood of Russische toestanden met teveel lawaai, teveel drank en teveel vuurwerk. Al valt er af en toe nog wel een knal te horen; in een stadsbus in Nice ontplofte deze week een airconditioning. Dat kan dus als het buiten 30-34 graden blijft en de bus zich afgeladen met verhitte mensen door hete straatjes wurmt. Wij wurmen ons langzaam naar het eind van de maand augustus; de markten, steden en stranden zijn nog een weekje dichtbevolkt met druk pratende Italianen en dan is de zomer voor hen finito en basta. Alle locals kijken uit naar september; de maand dat scholen weer gaan beginnen (dag kindertjes!) en de ‘Indian Summer’ begint; in feite het mooiste seizoen van Zuid Frankrijk. De zee is nog heerlijk warm, de zon aangenaam, er is weer plek in uw favoriete restaurantje en de lange rijen in de supermarkten zijn verdwenen. Heerlijk, we kunnen niet wachten.
Stinkende rook, hogere werkloosheid en een sprookjeshuwelijk.