Al sinds de 8e eeuw proberen moslims Europa te veroveren; lees ook de historie van Cannes en de rol van de monniken en Iles de Lerins. De strijd is deze eeuw opnieuw opgelaaid doordat het Westen zich teveel in het Midden-Oosten ging bemoeien. Het gaat uiteindelijk altijd om olie, macht en geld. Ondertussen zitten wij gewone burgers opgescheept met regeringen die ons in slaap proberen te sussen en de officiële nieuws journaals liever neutraal nieuws voorschotelen dan de realiteit. Alles lijkt geoorloofd, om het volk maar rustig te houden.
Dankzij sociale media kunnen we gelukkig zelf de lokale incidenten volgen via Twitter, Facebook en onafhankelijke websites die niet links of rechts zijn, maar gewoon de waarheid vertellen. En daar word ik niet echt vrolijk van. Ik ben van de generatie die de Tweede Wereldoorlog niet heeft meegemaakt en ook net te jong was om de Vietnam oorlog te bevatten. Maar dat de wereld gek geworden is en een nieuwe oorlog is begonnen, daar is iedereen het wel over eens. De afkeer tegen de islam groeit met de dag, ook in Frankrijk. Marie le Pen scoort, net als Geert Wilders steeds hoger in de peilingen. Jonge studenten zeggen dat ze straks allemaal op Le Pen gaan stemmen; dat betekent een forse ruk naar rechts.
De grenzen rondom Frankrijk zijn weer dicht en militairen bewaken de belangrijkste locaties in Parijs. De tweede regio van Frankrijk, de Cote Azur wordt ook strenger bewaakt. Universiteiten, scholen, kerken, alles wordt sinds vandaag extra in de gaten gehouden. Alle evenementen voor dit weekend zijn afgelast, zelfs het spectaculaire Feest van de Kastanjes in Cagnes. Vorig jaar ging het niet door dankzij een zware stormn; dit jaar is het op het laatste moment afgelast wegens terreurdreiging. Geen grapjes hier over wie nu de kastanjes uit het vuur moet halen. Maar eerlijk is eerlijk, meer blauw op straat geeft mij in ieder geval een veiliger gevoel dan groepjes bebaarde mannen in jurken die mijn dochters lastig vallen met hun Sharia wet.
Ondertussen zijn veel vrienden in Parijs zich rot geschrokken en mag men in het tiende en elfde district op het moment van schrijven van dit verhaal, zaterdagavond nog steeds niet de straat op. Niet voor boodschappen en ook niet om naar je werk te gaan. Via de Facebook Safety Check zien we dat iedereen veilig is. Al is het gevaar nog steeds niet geweken. Er lopen veel meer daders rond, zover is duidelijk. En dat dat ze worden beschermd en verborgen door het eigen volk is ook duidelijk. En misselijkmakend. Om onze afkeer te tonen en tegelijkertijd de solidariteit met de Fransen, zie ik vrijwel iedereen in de Facebook Time-line met een Franse vlag filter over de profielfoto. Dat schept wel een soort van saamhorigheidsgevoel; we zitten uiteindelijk allemaal in het zelfde leugenachtige schuitje met een minister president die zegt dat het een incident is en we gewoon moeten doorroeien.
Onze dochters volgen natuurlijk ook het nieuws en het meeste enge vinden ze nog dat de IS ons voedsel en water wil vergiftigen. ”Hoe doen ze dat dan?” wil Sophie weten. Misschien via een injectienaald in het fruit bij een supermarkt. Of bij de boer voordat hij het aanlevert, denken we hardop na. Gelukkig weet de jongste, Fé er wel een oplossing voor. “Weet je, als je denkt dat je eten vergiftigd is door die engstrimisten, dan moet je even wachten met je eten op te eten. Je laat in de kantine dan eerst iemand anders wat eten…” We moeten om zoveel slimheid lachen, maar het is wel een triest onderwerp om dit met je kinderen te bespreken. Voorlopig is de Universiteit in Nice en Sophia Antipolis gesloten, wordt er op de luchthaven extra gecontroleerd en is het overal op straat een stuk rustiger. Iedereen blijft op dit moment liever binnen, bij elkaar. Wij ook.